Eerder gepubliceerd op de website van Cineville:
Een speelfilm maken op de manier van Pim de la Parra, volgens filmmakers Angelo Perez Lebbink en John de Haas kan het nog steeds. Cineville ging op setbezoek bij de Nederlandse thriller Dans met de duivel.
Door Maurice van Turnhout
Foto: Simon Trel
‘Even iets regelen,’ verontschuldigt producent en regisseur Angelo Perez Lebbink zich. Hij duwt de eerste de beste politieagent op het Amsterdamse Stationsplein een filmvergunning onder de neus. Alles in orde. Voor één avond behoort het plein toe aan de makers van Dans met de duivel.
Allereerst staat een Steadicam-shot gepland, waarin de vier hoofdrolspelers vanuit de hal van het Centraal Station tot in een geparkeerde auto worden gevolgd. AIVD-agenten Pronk (Raymond Thiry) en Van der Zwan (Dorien Rose Duinker) voeren Maddy Grunberg (Lizelotte van Dijk) en haar dochtertje Zoey (Aicha Hallie) met zich mee. Eenmaal in de auto draait Pronk de duimschroeven aan: als Maddy niet binnen een uur een belangrijke politicus heeft vermoord, gaat haar kleine meid eraan.
Klinkt deze premisse bekend? Dat is niet vreemd, want Dans met de duivel is een vrije bewerking van John Badhams actiethriller Nick of Time (1995), met Johnny Depp en Christopher Walken. Thiry (Oorlogswinter, Black Out) vertolkt de Walken-rol. Verder zijn Peter Faber gecast als het doelwit van de aanslag, Melody Klaver als zijn assistente, en Kees Boot als de kwade genius.
Producent, schrijver en regisseur John de Haas: ‘John Badham vond het hartstikke leuk dat we een bewerking van Nick of Time gingen maken. De rechten liggen bij Paramount, dat zijn de legals nu aan het regelen. Daar bemoei ik me niet teveel mee.’
Als sjabloon voor hun productie gebruiken Lebbink en De Haas de minimal movies van Pim de la Parra uit de jaren tachtig en negentig. ‘Ik bewonder De la Parra’s werkwijze,’ zegt Lebbink. ‘Om zonder tussenkomst van fondsen, met weinig middelen en zo min mogelijk draaidagen een film te maken waar je achter kunt staan. Dat is ook voor ons ideaal gebleken.’
Reshoots
De preproductie van Dans met de duivel duurde twee maanden, en de eerste helft van de shoot nam een luttele 11 draaidagen in beslag. Dat waren volgens Raymond Thiry wel lange, uitputtende dagen. ‘Natuurlijk kan je helemaal geen speelfilm draaien in zo’n korte tijd,’ zegt Thiry. ‘Dat is je reinste waanzin.’
Omdat een aantal scènes niet bleek te voldoen worden er nu reshoots gedaan. Voor Thiry is het de derde keer dat hij de scène in de auto moet spelen. Bij de eerste poging was een van de camera’s onscherp. De tweede keer werkte de vervangende locatie, een parkeergarage, niet naar behoren.
‘Het is een zootje hier,’ zegt Thiry met een grijns. Hij relativeert meteen: ‘Een productie als Oorlogswinter lijkt een geoliede machine, maar daar worden ook fouten gemaakt. De scène waarin ik werd geëxecuteerd is bijvoorbeeld overgedaan omdat de Duitsers niet konden marcheren. Daar hadden ze figuranten voor ingehuurd. En het Duitse leger bestond uit getrainde soldaten, niet uit figuranten.’
Thiry zit onderuitgezakt in een dikke jas met capuchon op een stationsbankje, terwijl de make-up artist een laag pancake op zijn gezicht aanbrengt. Valt het Thiry niet tegen om na drie maanden weer in de huid van geheim agent Pronk te kruipen? ‘Nee, want alles wat ik doe is skin deep. Het is wel lastig dat ik me heb kaalgeschoren voor deze rol. Elke keer als er reshoots zijn, moet mijn haar er weer af. Op een gegeven moment houdt het op. Ik kan niet voor een onbezoldigde baan mijn koppie blijven scheren.’
De acteurs in Dans met de duivel krijgen achteraf betaald, maar dan moet de film wel winst maken. Waarom heeft Thiry ja gezegd tegen zo’n project? ‘Uit vriendschap. Ik ken Angelo Perez Lebbink goed, omdat hij altijd op filmsets satelliteert. Vaak weet ik dan niet wat zijn functie is, maar hij is wel een autoriteit als het om filmkennis gaat. En hij is gepassioneerd. Eerst vroeg hij me voor een bijrolletje van drie dagen, dat was nog te doen. Toen hij zijn hoofdrolspeler kwijtraakte, heeft hij me onder druk gezet. Dus heb ik maar over m’n hart gestreken en die rol van Pronk overgenomen.’
Als het ‘actie’ uit de mond van de opnameleider klinkt, wordt de blik in Thiry’s blauwe ogen koud en hard. Pronk is gearriveerd.
Net als Corman
Thiry’s negenjarige tegenspeelster Aicha Hallie lijkt te genieten van de opnamen. Na elke take gaat ze in huppelpas terug naar de beginpositie van het loopshot. Heeft ze geen zenuwen voor haar eerste filmrol? ‘Ik ben alleen bang dat ik moet lachen als er actie wordt geroepen,’ biecht ze op.
Zes takes later zijn Lebbink en De Haas tevreden met het shot. Op naar de volgende set-up. Ziet het makersduo toekomst in de minimal movie?
Lebbink: ‘Wij willen gewoon films maken, op wat voor manier dan ook. Neem Roger Corman, die heeft meer dan vierhonderd films gedraaid, en er zat er niet één bij die meer dan een miljoen dollar heeft gekost. Natuurlijk zouden we meer geld willen hebben. Maar met Dans met de duivel kunnen we een signaal afgeven dat het mogelijk is om zonder subsidie films te maken. Onze werkwijze zorgt af en toe voor slapeloze nachten, dat wel.’
Dans met de duivel moet deze zomer klaar zijn. De teaser staat al online.