Eerder gepubliceerd op de website van Cineville:
Alfred H. is overal op het WWW. Het werk van Hitchcock blijft fascineren. Waar kunnen we de Master of Suspense deze week bewonderen?
Door Maurice van Turnhout
Voor de clip van B. Fleischmanns Don’t Follow hebben videokunstenaars Isaac Niemand en Julio Zukerman shots uit de Hitchcock-klassiekers Vertigo (1958), North by Northwest (1959) en The Birds (1963) tot een nieuw geheel gemonteerd. De beelden zijn zodanig bewerkt, dat enkele personages voorzien zijn van lichtgevende ogen of kattenkoppen. Voegt het iets toe? In ieder geval komt de spanning bij deze overbekende beelden nu uit een verrassende andere hoek. En Hitchcock blijkt het ook nog eens prima te doen op electropop.
Niemand (de kunstenaar dus) is blijkbaar een Hitchcock-adept, want twee jaar geleden maakte hij al een animatie bij een oud interview met de Master of Suspense, waarin Hitch uitlegt wat een MacGuffin is.
Voor wie de Hitchcock-hommages even zat is, en terug wil naar de oorsprong van al die beelden: deze week vierden we ook de online openbaarmaking van de vroegste overlevende Hitchcock-film, het melodrama The White Shadow (1924). Of beter gezegd, van de veertig minuten die daarvan zijn overgebleven. De film werd al in 1989 teruggevonden in het tuinhuisje van een Nieuw-Zeelandse filmoperateur, maar omdat de filmblikken verkeerd waren gemerkt duurde het twaalf jaar voordat The White Shadow werd geïdentificeerd. Nu kun je hem gewoon zien op de site van de National Film Preservation Foundation.
Nuchter beschouwd is The White Shadow niet echt ‘de eerste Hitchcock’, want de film werd geregisseerd door Graham Cutts. Maar Hitchcock (vierentwintig tijdens de opnamen) nam bijna alle andere sleutelposities in: scenarist, editor, art director en regieassistent. Later zou Hitchcock pochen dat hij alles op de set in zijn eentje draaiende moest houden, ‘ook de regisseur’. Naar het schijnt verliepen de opnamen stroef omdat de veertien jaar oudere Cutts een ‘professionele jaloezie’ voelde tegenover zijn talentvolle leerling.
The White Shadow trok weinig bezoekers, maar het jaar daarna kon Hitchcock zelf zijn eerste speelfilm als regisseur voltooien, The Pleasure Garden. En in 1926 draaide hij The Lodger, een thriller over een lustmoordenaar, die als zijn eerste echt ‘Hitchcockiaanse’ werk wordt beschouwd. Omdat hij het filmvak tijdens de bloeiperiode van de stomme film had geleerd, verstond Hitchcock als geen ander de kunst om een verhaal visueel te vertellen. Een Hitchcock-beeld vergeet je nooit meer, en je kunt het ook meteen herkennen, zelfs wanneer het verknipt en bewerkt is in een videoclip. Of zoals Niemand en Zukerman het liefdevol uitdrukken: ‘Met dank aan Alfred H.’.